replika saat ve varlık bilgileri67

replika saat ve varlık bilgileri67 sizlere en güzel bilgileri yazan replika saat diyorki Her iki şıkta da, anlam geleceklen kalkarak olumsuzlarriaya olumsuzlama ekstatıktır. Kendi-için kendini gelecekle olumsuzlaygj^^^’j kendini olumsuzlanması kıldığı buradaki de ona gelecekte gelen Şey 0^^^* nur. Bilincin konuşlandırıcı-olmayan yönden buradaki olamama(nin)İ5|j. -‘. ma imkânı, buraduhinin ne ise o olma gi^ilgüçlülügü Ipoieniialiie] olaral^ * kar. Angajmanın bağlılaşığı olumsuzlanaanm ontolojik yapısı olarak nest^ç^^' gizilgüçlülüğü sürehlilibtir Ipermanence] ve nesneye durmadan gdecegj,^^
ilklerinden çıkıp gelir. Masanın masa olarak açığa çıkışı bir masa süreklüı rektirir, bu süreklilik masaya geleceklen gelir ve sadece saplanan bir verj; dir, bir gizilgüçlülüktür. Zaten bu süreklilik masaya zamansal sonsuzluk konumlanan bir gelecekten gelmez; sonsuz zaman henüz ortada yokiur '^ belirsiz bir süre için masa olma imkânına sahip olarak açığa çıkmaz. Bu^' konusu olan zaman ne sonlu ne de sonsuzdur; sadece gizilgûçlûlûkge^ yutunu görünür kılar.
Ama olumsuzlamadan geleceğe doğru olan yön kendinde olumsuzlatni gelmek için kendi-içinin olumsuzlamasında eksik olan şey olmaktır. Bu’& da olumsuzlama, gelecekte, mevcut olumsuzlamanın kesinleşurilmes-4 olacak olduğum kesin olumsuzlamanın bağlılaşığı olarak daha olacakob gım şeyin kesin yönü gelecekte açığa çıkar. Yeşilin bir ‘hşık-pûnûklûlük ^ lüğünden oluştuğu buradakinin çokbiçimli Ipolymorphe] olumsuılannE,'^ yönünü edinmek için, yeşilin, yani fonu farksızlaştırma dengesine dognn bir yeşil-varlıgın daha olacak olduğu olumsuzlanması olmak zomndadır 1, benim çokbiçimli olumsuzlamamm namevcut-yönû, farksızlaşıınlmi} aha saklıkla yeşil olan bir yeşilin sıkıca sınırlanmış olumsuzlanmasıdırii İt yeşil, “ışık-pürtüklülük-yeşil”e; onun yönü olarak geleceğin derinlildcij' lir. Soyutlama adını verdiğimiz şeyin anlamını burada kavnyoruz. Varoiî^ özüne, mevcut bir nitelik gibi sahip değildir. Hattâ özün olumsuzlamrf ;il asla yeşil değildir. Ama öz, asla verilmiş olmayan ve ona herzamanr n bir anlam gibi, geleceğin derinliklerinden varolana gelir. Öz, oIuüf^ ı salt idealliginin salt bağlılaşığıdır. Bu bağlamda, eğer soyutlama ' -----Ki,, ^ihin tarafından
^ d kciKİı varlığı içinde açığa çıkaran-soyullayandır. Bu bakış açısından, sürekli-lıl(vc soytıi^''^ bir vc aynı şey oldukları görülüyor. Eğer masa, masa olarak, bir sü-ıt’klilığın gızilgücüne sahipse, daha masa olacak olan olarak bu gizilgüce sahiptir, sıirı'klılık, bir bıuadaki için kendi özüne uygun olmanın salt imkânıdır.
Bu kitabın İkinci Kısmı’nda, kendisi olduğum mümkün olan ile kaçtığım şimdiki zamanın kendi aralarında, eksik olan ile eksik olunanın münasebeti içinde olduklarını gördük. Eksik olan ile eksik olunanın gerçekleşmez bütünlük olarak ideal kaynaşması, kendi-içine musallattır ve onu kendi varlığı içinde bile varlık hiçliği gibi oluşturur. Bunun kendi-için-kendinde ya da değer olduğunu söylüyorduk. Ama bu değer, üzerine düşünülmemiş düzleminde, kendi-için tarafından konuşlandıncı yönden kavranmış değildir, yalnızca varlık koşuludur. Eğer çıkarsamalarımız doğruysa, gerçekleşmez bir kaynaşmanın bu devamlı belirtisi, üzerine düşünülmemiş bilincin yapısı olarak değil, nesnenin ideal bir yapısının aşkın belirtisi olarak ortaya çıkmak zorundadır. Bu yapı kolayca açığa çıkanlabi-lır; çokbiçimli olumsuzlama ile onun anlamı olan soyut olumsuzlama arasındaki bir kaynaşmaya ilişkin işaretin bağlılaşığı olarak, aşkın ve ideal bir işaret de açığa çıkmak zorundadır; varolan buradaki ile onun gelecekteki özü arasındaki bir bynaşmanm işareti. Ve bu kaynaşma öyle olmalıdır ki, soyul somutun temeli olurken eşzamanlı olarak somut da soyutun temeli olsun; başka türlü söylenecek olursa, “eli ve kemiğiyle” somut varoluş, öz olmak zorundadır, öz, tam yoğunlaşma olarak, yani somutun tüm zenginliğiyle ve yine de lam saflığı içinde kendisinden başkaca bir şey bulmamıza imkân vermeksizin kendi kendisini üretmek zonındadır. Ya da, dilerseniz, form, kendi kendisinde -ve tümüyle- kendi ken dişinin maddesi olmak zorundadır. Ve buna karşılık madde de kendini mutla form olarak-üretmek zorundadır. Özün ve varoluşun bu imkânsız ve durmad? işaret edilen kaynaşması, ne şimdiki zamana ne de geleceğe aittir, daha çok gı mişin, şimdiki zamanın ve geleceğin kaynaşmasını gösterir ve kendini zamar >ün gerçekleştireceği sentez olarak sunar. Bu da, aşkınlık olarak değer
ellik cl.ye adlunci.nlan odur, Dolayısıyla guzeiı.K cıunyanm ideal bi, nu temsil eder. luMUİİ-K'inm ideal bir gerçekleşmesinin bağlılaşıg, rumda şeylerin özü ve varoluşu bir varlıktaki özdeşlik olarak açığaS' varlık bizatihi bu açıfta çıkıkta kendindenin mutlak birliği içinde kendi
Ic kaynaşacaktır, tiıizcl. tam da yalnızca gerçekleştirilmesi gereken
olmadığı, kendini ancak bizim kendimizin bütünleşmesi içinde vek
leşme aracılığıyla gerçekleşlirebildigi için, kesinlikle bunun için, güzeli, biz kendimiz kendi kendimizi bir eksiklik olarak kavrayarak evreni
eksikliğini çeken olarak kavrarız. Ama kendi-için-kendindenin kendı-iç,,^^^^
bir imkân olmaması gibi, güzel de şeylere ilişkin bir gizilgûçlülük değ,ij^ gerçekleşmez olarak dünyaya musallattır. Ve insan dünya üzerinde gozpi H
leştirdiği ölçüde, güzeli imgesel kipte gerçekleştirir. Bu demektir ki estenj^ içinde, imgesel bir nesneyi kendi kendimin, kendinde ve kendi-için^ olarak imgesel bir gerçekleşmesi içinde yakalarım. Değer olarak güzel dûnyanın-erimi-dışında-olan-değeri olarak, tematik olarak açık edilmiş
Bir namevcudiyel olarak şeylerin üzerinde örtük bir şekilde yakalanır;
kusurluluğu [imperfeetion] boyunca kendini örtük bir şekilde açığa çıkatı, Bu kökensel gizil güçlülükler buradakiyi vasıflandıran yegane gizilgûç^ değildir. Gerçekten de, kendi-için, varlığını şimdiki zamanının ötesinde olacak olan olarak, buradaki’ne varlığın derinliklerinden çıkıp gelen nne^ varlıktaki bir ötenin açığa çıkışıdır. Kendi-için, hilal halindeki ayınötesuı^ lecek dolunay olan bir varhk-ötesindeki-varlığın yanında olan olarak, drij da hilalin gizilgüçlülüğü haline gelir; kendi-içm, tomurcuğun ötesinde, yanında olan olarak, çiçek de tomurcuğun gizilgüçlûlûğûdûr. Bu yeni jd lülûklerin açığa çıkması, geçmişle kökensel bir münasebeti gereklini, lik la, tomurcuğun çiçekle bağlantısı yavaş yavaş geçmişin içinde keşlediliı.li di-içinin geçmişi, kendi-için açısından bilmek gibidir. Ama bu bilme® veri olarak kalmaz. Hiç şüphesiz, kendi-içinin arkasındadır, bu haliyle de mezdir ve erimdışıdır. Ama varlığının eksiatik birliği içinde kendi-için,g te olduğunu bu geçmişten kalkarak kendine duyurur, Ay hakkındaMdı malik bilgi olarak benden kaçar. Ne var ki, ben bu bilmeynm ve onuolı -en azından bazı durumlarda- arlık kendisi olmadığımı henüz olmadıj munda kendime ulaştırmaktır. Buradabinin
olarak hilal halindeki ayın ötesindeyim, ve şimdiki zaınanufia <\nf>vi ^j.jekı yadsımama dönüşle bağlılaşıklık içinde, dolunay da yadMma olarak halinde belirlemek üzere hilale geri gelir: dolunay, hilalde ckşık olan v<-' 'j.;;finı çekügı şeyin onu hilal olarak oldurduğu şeydir. Böylete, aynı raiiolo ;-msu:ianıanın birliği içinde, hilal şeklindeki aya hilal olarak -oınr'klılık v<-
\ alunda- gelecek boyutunu atfederim ve onda eksik olan veym nun dr/g J,,beiıderici dönüşü aracılığıyla onu hilal halindeki ay olarak oluşınruriim. </i ,.'ffU(.'iûlnklenn süreklilikten güçlere kadar uzanan dizisi böyle oluşur İnoan _^..-yKİığı. kendi kendisini olumsuzlama imkânına doğru kendinin öte'ane ge-^trken. bir yandan da ötesine geçerek olumsuzlamayı dünyaya getiren olarak İçendim oldurur; eksiklik, insan-gerçekliği aracılığıyla “güç”, “tarnarrılanrnarnış-yl;'. “erteleme”, “gizılgüçlûlük” formu altında şeylere katılır,
Bununla birlikte eksikliğin aşkın varlığı, içkinlik içindeki ekslalık eksikliğin yapısını taşıyamaz. Bunu daha yakından inceleyelim. Kendinde, kendi gizılguç-lülûg'ûnü henûz-değil kipinde olmak zorunda değildir. Kendindenın açığa çıkışı, kökensel olarak, farksızlık özdeşliğinin açığa çıkışıdır. Kendinde, kendi varilinin hiçbir ekstaük dağılışı olmaksızın ne ise odur. Dolayısıyla, sürekliliğini ya da özünü ya da onda eksik olan eksiği, benim geleceğimi daha olacak olduğum gibi dûha olacak değildir. Benim dünya üzerinde onaya çıkışım, bağlılaşıklık içinde, gızilgûçlûlükleri de ortaya çıkarır. Ama bu gizilgûçlûlukler bizatihi onaya çıkışlarında donup kalırlar, dışsallık tarafından kemirilırler. Burada, bizatihi ikircikliliği içinde, mekânı dünyaya getirmiş olan aşkının o çift yönlü veçhesiyle brşılaşınz: dışsallık ilişkileri halinde dağılan bir bütünlük. Gızilguçlulük bura-Miyi belirlemek üzere geleceğin derinliklerinden çıkıp ona gelir, ama kendinde okâkburadakinin kendi gizilgüçlülüğüyle münasebeti bir dışsallık münasebetidir. Hilal halindeki ay -dolunaya nispetle- eksik-olan ya dayaksan olan olarak belirlenir, Ama aynı zamanda da olduğunu tastamam olan, ne ise o olmak için hiçbir şeye gereksinmeyen gökyüzündeki o somut işaret olarak açığa çıkar. Bu tomurcuk için de, ne ise o olan bu kibrit için de aymı şey geçerlıdir; kibritin alev alması hiç şüphesiz mümkündür, ama kibrit-varlığı onun dışında kalır, o şimdilik siyah bir başı olan beyaz tahta parçasıdır. Buradakinın gizilgüçlülükleri [po tentıalitesl onunla kesin bağlantı içinde olmakla beraber, kendilerini birer ker dinde olarak gösterirler ve ona nispetle farksızlık durumundadırlar. Bu müre).replika saat yazdı..